Opera - biografia

Włodzimierz Denysenko - bas baryton

Włodzimierz Denysenko rozpoczął edukacje muzyczną od prywatnych lekcji śpiewu u prof. Marii Kuźmickiej, Jadwigi Reissowej oraz u wybitnego śpiewaka i pedagoga Wacława Brzezińskiego. Zadebiutował na scenie Opery Wrocławskiej w roku 1950, mając niespełna 19 lat. Śpiewał wówczas niewielki epizod Bojara w operze Rimskiego - Korsakowa Złoty Kogucik. Później byłó roczne studio operowe w Warszawie, kierowane przez Jerzego Merunowicza i jednocześnie występy w Operze Warszawskiej. W roku 1952 Włodzimierz Denysenko zaangarzował się jako solista do Opery Śląskiej w Bytomiu. Pierwsze lata pracy w tyn zespole przyniosły mu szczególnie dużo satysfakcji. Doskonała atmosfera koleżeńskiej współpracy z czołówką polskich śpiewaków - Krystyną Szczepańską, Bogdanem Paprockim, Andrzejem Hiolskim pomagała wówczas bardzo jeszcze młodemu artyście przy opracowaniu tak trudnych partii operowych jak toreador w Carmen Bizeta, Zbigniew w Strasznym Dworze Moniuszki, Figaro w Weselu Figara Mozarta, Mefisto w Fauście Gunoda i wielu innych ról.

W latach 1960 - 65 artysta współpracował z Operą we Wrocławiu. Rozszerzał swój repertuar, poświęcając, jak zawsze, dużo uwagi stronie wyrazowej każdej opracowywanej przez siebie roli. Z wielką starannością przygotowywane partie przynosiły mu w pełni zasłużone sukcesy. Z tego okresu pochodzą m.i.n. znakomite role Włodzimierza Denysenko, jako kardynała Brogni w Żydówce Halevy'ego, Scarpia w Tosce Pucciniego, Profesor Marso w Teodorze - Gentelmenie Szeligowskiego, Mefisto w nowej inscenizacji Fausta Gounoda, Makbet w operze Makbet Verdiego. Od roku 1965 Włodzimierz Denysenko jest solistą Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie śpiewa czołowe partie basowo - barytonowe w wielu pozycjach bieżącego repertuaru. Recenzenci pisząc o jego rolach podkreślają zgodnie nie tylko dużą muzykalność, szlachetność volumenu jego głosu, ale także dobre aktorstwo, oparte na głębokim przemyśleniu kreowanej postaci. W wywiadzie dla dziennika Życie Warszawy z dnia 14.XII.1976 artysta powiedział: (Opera) musi być nowoczesna w sposobie realizacji, musi posiadać walory sceniczne możliwie bliskie teatrowi dramatycznemu. Wydaje mi się, że śpiewak który sam lub przy pomocy reżysera wydobędzie z postaci jej cechy dramatyczne nie tylko w sensie wokalnym, ale i dramaturgicznym - osiąga i zwiększone efekty, i większe zadowolenie z pracy artystycznej. Może właśnie dlatego pociagają mnie tak bardzo skontrastowane postaci, jak Mefisto, Kardynał Brobni, stary Izmaiłow, Borys Godunow, Figaro, Don Bazylio, czy Boryna w Chłopach Rudzińskiego.

Artysta posiada w repertuarze okolo 40 ról operowych, wiele partii bas - barytonowych w muzyce oratoryjnej oraz pieśni, które wykonywał często na koncertach symfonicznych: ma również w dorobku liczne nagrania archiwalne i płytowe, m.i.n. Faust Gunoda i Jutrznię Pendereckiego. Występował gościnnie w USA, ZSRR (teraz Rosja), Rumunii, Czechosłowacji, Niemieckiej Republice Demokratycznej, Republice Federalnej Niemiec, Turcji, Szwecji i innych krajach. Po 35 latach pracy artystycznej, dnia 31.12.1988 roku, w pełni swoich sił i możliwości artystyczno - wokalnych postanawia wycofać się z życia artystycznego. Decyzja ZUS Otwórz

WlodzimierzDenysenko1977rWłodzimierz Denysenko 1977 r.